Μέσα στα πλαίσια του μαθήματος της Λογοτεχνίας και με αφορμή το κείμενο "Ο κακός μαθητής" του συγγραφέα Α.Λασκαράτου δόθηκε σε εμένα και σε όλη την τάξη η ευκαιρία να περιγράψουμε τις αντιδράσεις, την συμπεριφορά και την γενική εικόνα της τάξης μας. Έτσι δημιουργήθηκε το παρακάτω κείμενο....
Η περιγραφή της δικής μου τάξης πιστεύω πως είναι δύσκολη, αφού γενικά για να κατανοήσει κανείς την εικόνα της θα πρέπει να την δει και όχι να την διαβάσει σε ένα ξερό κείμενο σαν το δικό μου. Τέλος πάντων ας παρουσιάσουμε μια καθημερινή μέρα της τάξης.
Το κουδούνι χτυπάει για να μπούμε μέσα. Σιγά-σιγά (με ρυθμούς χελώνας) αρχίζουμε να μπαίνουμε μέσα στην τάξη. Τότε πάνω από κάθε θρανίο σχηματίζονται τα λεγόμενα πηγαδάκια. Για να σας δώσω να καταλάβετε πάνω από ένα θρανίο κάθονται 5-6 κορίτσια, σε ένα άλλο έχουν βγάλει τις σακούλες, τις χαρτοπετσέτες και τις τυρόπιτες και κάνουνε πικνίκ, λίγο παραδίπλα μια μαθήτρια κάθεται πάνω σε ένα θρανίο και χαζογελάει, ενώ μια άλλη της φωνάζει "Πάρε τα πόδια ΣΟΥ απ' το θρανίο ΜΟΥ τώρα!!" τονίζοντας τις κτητικές αντωνυμίες και προσπαθώντας να μετατρέψει τη δημόσια σε ιδιωτική περιουσία. Εν τω μεταξύ η καθηγήτρια έχει μπει μέσα και προσπαθεί να μας επαναφέρει την τάξη. Και όντως μετά από ένα τέταρτο μας επαναφέρει.....
Τώρα, η συμπεριφορά μέσα στο μάθημα...Αυτό είναι ανάλογο με το μέτρο αυστηρότητας του κάθε καθηγητή. Όσο πιο αυστηρός ο καθηγητής, τόσο πιο ήσυχες, όσο πιο μαλακός (που μπορεί εύκολα κανείς να του πάρει τον αέρα) τόσο πιο ανήσυχες. Βλέπεις κι άγιος (τρόπος του λέγειν) φοβέρα θέλει. Όμως κάποια πράγματα μένουν σταθερά, όπως τα σκονάκια. Εκεί αυστηρός ξεαυστηρός καθηγητής, σίγουρα κάπου θα βρούμε να το κάνουμε - τώρα, στην κασετίνα θα είναι, τατουάζ θα το έχουμε κάνει, πάντως την άκρη ή καλύτερα το μέρος θα το βρούμε.
Λοιπόν, εγώ αυτά είχα να πω τα συμπεράσματα είναι δική σας υπόθεση....
Από την Νατάσα Βέλλιου με αγάπη στο τμήμα μου Γ2΄(2011-2012)
Η περιγραφή της δικής μου τάξης πιστεύω πως είναι δύσκολη, αφού γενικά για να κατανοήσει κανείς την εικόνα της θα πρέπει να την δει και όχι να την διαβάσει σε ένα ξερό κείμενο σαν το δικό μου. Τέλος πάντων ας παρουσιάσουμε μια καθημερινή μέρα της τάξης.
Το κουδούνι χτυπάει για να μπούμε μέσα. Σιγά-σιγά (με ρυθμούς χελώνας) αρχίζουμε να μπαίνουμε μέσα στην τάξη. Τότε πάνω από κάθε θρανίο σχηματίζονται τα λεγόμενα πηγαδάκια. Για να σας δώσω να καταλάβετε πάνω από ένα θρανίο κάθονται 5-6 κορίτσια, σε ένα άλλο έχουν βγάλει τις σακούλες, τις χαρτοπετσέτες και τις τυρόπιτες και κάνουνε πικνίκ, λίγο παραδίπλα μια μαθήτρια κάθεται πάνω σε ένα θρανίο και χαζογελάει, ενώ μια άλλη της φωνάζει "Πάρε τα πόδια ΣΟΥ απ' το θρανίο ΜΟΥ τώρα!!" τονίζοντας τις κτητικές αντωνυμίες και προσπαθώντας να μετατρέψει τη δημόσια σε ιδιωτική περιουσία. Εν τω μεταξύ η καθηγήτρια έχει μπει μέσα και προσπαθεί να μας επαναφέρει την τάξη. Και όντως μετά από ένα τέταρτο μας επαναφέρει.....
Τώρα, η συμπεριφορά μέσα στο μάθημα...Αυτό είναι ανάλογο με το μέτρο αυστηρότητας του κάθε καθηγητή. Όσο πιο αυστηρός ο καθηγητής, τόσο πιο ήσυχες, όσο πιο μαλακός (που μπορεί εύκολα κανείς να του πάρει τον αέρα) τόσο πιο ανήσυχες. Βλέπεις κι άγιος (τρόπος του λέγειν) φοβέρα θέλει. Όμως κάποια πράγματα μένουν σταθερά, όπως τα σκονάκια. Εκεί αυστηρός ξεαυστηρός καθηγητής, σίγουρα κάπου θα βρούμε να το κάνουμε - τώρα, στην κασετίνα θα είναι, τατουάζ θα το έχουμε κάνει, πάντως την άκρη ή καλύτερα το μέρος θα το βρούμε.
Λοιπόν, εγώ αυτά είχα να πω τα συμπεράσματα είναι δική σας υπόθεση....
Από την Νατάσα Βέλλιου με αγάπη στο τμήμα μου Γ2΄(2011-2012)
2 σχόλια:
Χαχαχαχα!!!! Ακριβέστατη!!!
Αχαχαχαχα!υπεροχο!
Δημοσίευση σχολίου