ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΧΑΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

                                         

Συντάκτριες του blog της ομάδας μας έστειλαν ηλεκτρονικά ένα ερωτηματολόγιο στη συγγραφέα και μεταφράστρια  Χαρά Γιαννακοπούλου, που πρόσφατα επισκέφτηκε το Σχολείο μας, έτσι
ώστε να τη γνωρίσουμε καλύτερα.

Με πολλή χαρά, λοιπόν, λάβαμε τις απαντήσεις της, τις οποίες και δημοσιεύουμε.....  

1.  Πότε γράψατε, κ. Γιαννακοπούλου, το πρώτο σας έργο και πώς εμπνευστήκατε το περιεχόμενό του;

Το πρώτο μου βιβλίο εκδόθηκε το 1998 και λέγεται Λητώ. Ωστόσο δε θα χρησιμοποιούσα τη λέξη «έμπνευση». Μάλλον για αφορμές πρόκειται… Θέματα που με απασχολούν, εικόνες που βλέπω γύρω μου, ανθρώπινες σχέσεις, επικαιρότητα και αισθήσεις είναι όλα στοιχεία που φτιάχνουν ιστορίες στο κεφάλι μου και καμιά φορά αυτές τις ιστορίες θέλω να τις διηγηθώ και σε άλλους.

2.   Υπήρξε κάποια στιγμή στην συγγραφική σας πορεία που νιώσατε να αποθαρρύνεστε;

Πολλές φορές νιώθω να αποθαρρύνομαι κι αυτό ενίοτε επηρεάζει και το γράψιμο. Ωστόσο, θέλω να βλέπω τις δυσκολίες ως ένα μικρό «διάλειμμα», ώστε να πάρω απόσταση, να κοιτάξω με άλλο μάτι τη συνέχεια, να οργανώσω την απόδραση από το «βάλτο» και να κάνω το επόμενο βήμα. Πιστεύω πως η αποθάρρυνση είναι κάτι φυσιολογικό όταν δεν κρατάει πολύ και δε δώσει τελικά τη θέση της στην παραίτηση. Ο καθένας μας, όμως, επιλέγει τι στάση θα κρατήσει απέναντι στη ζωή του, επιλέγει το αν θέλει να τα παρατάει ή να τα περιμένει όλα από άλλους – ή αν απλώς θα «χρησιμοποιεί» την κάθε δυσκολία ως πάτημα για να προχωρήσει.

 3.    Ποιο βιβλίο σας είναι το αγαπημένο σας «παιδί»;

Δε νομίζω πως θα μπορούσα να τα ξεχωρίσω, γιατί αντιπροσωπεύουν κάτι διαφορετικό το καθένα… Το πολύτιμο για μένα δεν είναι το αποτέλεσμα που θα βρει κανείς στο βιβλιοπωλείο, αλλά η διαδικασία της γραφής. Αυτή θυμάμαι για κάθε κείμενο που έγινε τελικά βιβλίο.

 

4.  Ποια ήταν η έμπνευσή σας για μια ιστορία, όπως αυτή που περιγράφετε στην «Τρίτη ευχή»;

           Πάλι δε θα έλεγα «έμπνευση», αλλά «αφορμή». Για άλλη μια φορά, όπως και σε όλα μου τα βιβλία, αφορμές είναι όσα συμβαίνουν γύρω μου, όσα επίσης μου μεταδίδουν οι μαθητές με τους οποίους συναντιέμαι στα σχολεία. Απλώς αυτή τη φορά ήθελα να εξερευνήσω πώς μπορεί να λειτουργούσαν οι ίδιες αφορμές σε ένα διαφορετικό σκηνικό.

5.  Γιατί δώσατε αυτό το όνομα στην πόλη και πώς έγινε η επιλογή των ονομάτων των ηρώων (Ερμής & Λαίδη);

6.     Πώς προέκυψε το όνομα "Ελεεινοί Παστουρμάδες" για το αγαπημένο συγκρότημα του ήρωα;

Θα μου επιτρέψετε μια ενιαία απάντηση στις δυο ερωτήσεις… Τα ονόματα ακολουθούν πάντα μια διάθεση. Δε σκέφτομαι ποτέ «πώς να ονομάσω τον Τάδε χαρακτήρα ή το Τάδε μέρος;» Με το που σχηματίζονται οι ήρωες και οι καταστάσεις στο μυαλό μου, είναι ήδη «βαφτισμένοι». Η διάθεση που είχα απέναντι στην Τρίτη Ευχή ως σύνολο ήταν κάπως παιχνιδιάρικη, σαν να ξορκίζεις μέσω της γελοιοποίησης κάποιο τραγικό γεγονός. Ενώ είναι πολύ σοβαρά στη βάση τους τα όσα συμβαίνουν στο μυθιστόρημα και δε διαφέρουν καθόλου από το πώς είναι στημένη η ζωή μας -παρά το κάπως εξωπραγματικό σκηνικό του συγκεκριμένου βιβλίου- θεωρώ πως μια προσέγγιση με χιουμοριστική διάθεση, αλλά και μια δόση ειρωνείας, φτιάχνει μια υγιή προοπτική απέναντι στην απελπισία. Μέσα απ’ αυτή λοιπόν τη διάθεση, βγήκαν και τα ανάλογα ονόματα.

 

7.  Μας δόθηκε η εντύπωση ότι δεν ολοκληρώνεται η ιστορία. Θα υπάρξει κάποια συνέχεια;

Ναι, κάποια στιγμή θα υπάρξει συνέχεια. Όταν είναι η ώρα της… Υπομονή και θα δείτε!

8.  Ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε στους εφήβους αναγνώστες του βιβλίου σας;

Δε μ’ αρέσουν τα «μηνύματα» και δεν επιθυμώ να περάσω τίποτα σε κανέναν. Ένα βιβλίο που απευθύνεται σε νεανικό κοινό είναι για μένα μια αφορμή για συζήτηση, σχόλιο και κρίση και δε θα πρέπει να αποτελεί μέσο ώστε να περάσει μια άποψή του ο συγγραφέας. Να, ας πούμε, όπως έρχεται μια φίλη και σου λέει «Καλά, άκου τι συνέβη χτες…» και σου διηγείται κάτι που δεν έχει στόχο να σου δώσει ένα μήνυμα, αλλά απλώς θέλει να το μοιραστεί μαζί σου, έτσι κι εγώ: γράφω ιστορίες για καταστάσεις και ανθρώπους, ιστορίες που θέλω να μοιραστώ και να τις αφήσω στον αναγνώστη να τις κάνει ό,τι θέλει. Να τις κρίνει, να συμφωνήσει, να διαφωνήσει, να χαρεί, να θυμώσει, να γελάσει, να σκεφτεί, να κρατήσει ό,τι θέλει, αν θέλει.

9.   Γράφετε κάποιο βιβλίο αυτή την περίοδο;

Πάντα γράφω κάτι… Τώρα, αν θα γίνει κάποτε βιβλίο, δεν το ξέρω από την αρχή.

 

10. Πρόσφατα επισκεφτήκατε το σχολείο μας, στο πλαίσιο του μήνα εφηβείας των εκδόσεων Πατάκη. Ποια εντύπωση αποκομίσατε από την συζήτησή σας με τις συμμαθήτριες μας σχετικά με την ουτοπία / δυστοπία στη σύγχρονη πραγματικότητα;

 Όπως σίγουρα θα καταλάβατε, πέρασα πολύ καλά στην παρέα σας! Χάρηκα κυρίως που βρήκα ανθρώπους που ανοίγουν το στόμα τους και μιλάνε, λένε τη γνώμη τους, αντιδρούν. Με βάλατε σε σκέψεις και μου μάθατε πολλά. Είστε ξεχωριστές κοπέλες, η κάθε μια με το δικό της τρόπο και μη σας περάσει ποτέ απ’ το μυαλό πως έχετε κάτι να αποδείξετε! Ούτε η μια στην άλλη, ούτε στους μεγαλύτερούς σας. Μπορεί κάποιες ζόρικες καταστάσεις να μας επηρεάζουν, αλλά δεν είναι ανάγκη και να μας καθορίζουν! Ελπίζω να τα ξαναπούμε και ευχαριστώ πολύ πολύ για τη φιλοξενία!

 

           Σας ευχαριστούμε πολύ!

Αναστασιάδη Ηλέκτρα 
Δούκα Κάτια
Μαραβέλια Ειρήνη
Τζεφέρη Ειρήνη

Τσεντίδου Μορφούλα

(μαθήτριες της Γ΄τάξης του Ραλλείου Γυμνασίου Θηλέων Πειραιά, συντάκτριες του blog της ομάδας ανάγνωσης του Σχολείου μας http://bibliotaxidia.blogspot.com)

1